غفلت

   سامرست موام رمانی دارد بنام "لبهٔ تیغ". این رمان را هم جعفر بمن پیشنهاد کرد بخوانم. دو بار آن را خواندم و بسبب نزدیکی‌ئی که با شخصیت لاری احساس می‌کردم و نکات نابی که خود نویسنده دربارهٔ زندگی در این کتاب می‌گفت و بدلم می‌نشست، از آن خیلی لذت می‌بردم طوریکه انگلیسی آن را هم تهیه کردم و آن را هم دو بار خواندم.

   در جایی از رمان، سامرست موام با لاری(که از سفر چندین ساله‌اش از هندوستان برگشته است) گفتگویی می‌کند و صحبت از جوکی‌های هندی بمیان می‌آید که از زندگی عادی خارج شده‌اند و به احوال درونشان می‌پردازند. لاری می‌گوید: گمان نکن اینها زندگی بی‌فایده‌ای دارند و چون برای دیگران منفعتی ندارند، زندگی‌شان نیز بیهوده است. برعکس، اینها هستند که بمعنی واقعی مفید زندگی می‌کنند. (و منظورش حالت درونی آنها بود، نه لزوماً سبک زندگی‌شان.)

   وقتی این قسمت از کتاب را می‌خواندم، هم یاد شخصیت اصلی کتاب "سر و ته یه کرباس" جمالزاده افتادم (همان شیخ دوست‌داشتنی) و هم یاد این بیت از سعدی:
 

نسبت عاشق به غفلت می‌کنند               آنکه معشوقی ندارد غافلست