بهتر نه، خوب نه، حیاتی است که انسان حداقل ساعتی را در روز برای خلوت کردن با خودش و تنها بودن کنار بگذارد. جدا شدن از همه چیز: از دیگران، از جمع، از کتاب، روزنامه، رادیو و تلوزیون و ماهواره، از گوشی مبایل، از فیسبوک و اینترنت، از کامپیوتر و لپ تاپ، از همه چیز بطور مطلق.
و وقتی از همهٔ اینها کنده شد، خودش را تماشا کند. آنچه در ذهن میگذرد را تماشا کند. و به این وسیله از افکار هم تنهایی میگزیند.
نمیدانم دیگر به چه صورت ضرورت خلوت کردن را باید تأکید کرد. ما دربارهٔ ضرورت تنهایی میخوانیم و میشنویم و سر به تایید تکان میدهیم، اما سبک و روال زندگیمان را طبق همیشه ادامه میدهیم!