در روابط دوستی - و نیز عشق و عاشقی بین دو نفر - بکار بردن ترفند برای جلب توجه دیگری وقتی برای من مطرح می‌شود که احساس نیاز به دوست داشته شدن بکنم. وقتی نیاز دارم به اینکه کسی مرا دوست بدارد، در فکر می‌شوم که «چه کار کنم تا توجه او را کسب کنم؟ تا بمن اهمیت دهد. تا مرا دوست بدارد. تا خیالم راحت شود مورد توجه و نظر او هستم.» متأسفانه.
و روشهای جلب توجه بسیار بسیار متنوع هم هست. از بی‌توجهی عمدی و زیرکانه برای تیز کردن آتش طرف گرفته تا تحریک حس حسادت او با انواع بازی‌ها و وانمود دوستی با دیگران، و نیز حقه‌ها و ترفندهای بسیار دیگر که این روزها در روابط بسیار شایع است.
اما کسی که از درون پر است و احساس نیاز به دوست داشته شدن نمی‌کند، هیچگاه دست به ترفند هم نمی‌شود تا بخواهد توجه و ابراز محبت دیگری را دریافت کند. حتی فکرش هم بذهنش خطور نمی‌کند.
اگر رابطه‌ای به سمتی برود که احساس نیاز عاطفی در آن مطرح شود، فرد نیازکننده(نیازمند) بلحاظ درونی مشکلی دارد. و این مشکل درون اوست که بعد از وصل، یعنی ازدواج یا حتی در همان رابطه‌شان، نیز بطور جدی مسئله‌ساز خواهد بود، هم برای او و هم برای بقای رابطه‌شان. (ممکن است هر دو نیز نیاز کنند که در اینصورت قوز بالای قوز است.) روشن است که منظور، ابراز نیاز زبانی نیست. بلکه احساس درونی فرد است. احساس نیازمندی عاطفی، در درون من.
در عین حال، اظهار دوست‌داشتن بسیار هم زیباست. حتی یک طرفه‌اش. یعنی هر یک از دو طرف مثل آفتاب تابنده باشند، نه اینکه مثل گداها مفلوک عاطفی یکدیگر.
در صورتیکه در ابراز عشق و دوست داشتن، نیاز مطرح نباشد یعنی فرد ابرازکننده، دروناً احساس نیاز نداشته باشد، مثلاً «اگر تو نباشی می‌میرم» و اینگونه افکار، نشان‌دادن مهر و محبت یکی از جلوه‌های خودبخودی، طبیعی و بسیار زیبای زندگی‌ست.
---
+ یادداشت‌های با موضوع «ازدواج»
و روشهای جلب توجه بسیار بسیار متنوع هم هست. از بی‌توجهی عمدی و زیرکانه برای تیز کردن آتش طرف گرفته تا تحریک حس حسادت او با انواع بازی‌ها و وانمود دوستی با دیگران، و نیز حقه‌ها و ترفندهای بسیار دیگر که این روزها در روابط بسیار شایع است.
اما کسی که از درون پر است و احساس نیاز به دوست داشته شدن نمی‌کند، هیچگاه دست به ترفند هم نمی‌شود تا بخواهد توجه و ابراز محبت دیگری را دریافت کند. حتی فکرش هم بذهنش خطور نمی‌کند.
اگر رابطه‌ای به سمتی برود که احساس نیاز عاطفی در آن مطرح شود، فرد نیازکننده(نیازمند) بلحاظ درونی مشکلی دارد. و این مشکل درون اوست که بعد از وصل، یعنی ازدواج یا حتی در همان رابطه‌شان، نیز بطور جدی مسئله‌ساز خواهد بود، هم برای او و هم برای بقای رابطه‌شان. (ممکن است هر دو نیز نیاز کنند که در اینصورت قوز بالای قوز است.) روشن است که منظور، ابراز نیاز زبانی نیست. بلکه احساس درونی فرد است. احساس نیازمندی عاطفی، در درون من.
در عین حال، اظهار دوست‌داشتن بسیار هم زیباست. حتی یک طرفه‌اش. یعنی هر یک از دو طرف مثل آفتاب تابنده باشند، نه اینکه مثل گداها مفلوک عاطفی یکدیگر.
در صورتیکه در ابراز عشق و دوست داشتن، نیاز مطرح نباشد یعنی فرد ابرازکننده، دروناً احساس نیاز نداشته باشد، مثلاً «اگر تو نباشی می‌میرم» و اینگونه افکار، نشان‌دادن مهر و محبت یکی از جلوه‌های خودبخودی، طبیعی و بسیار زیبای زندگی‌ست.
---
+ یادداشت‌های با موضوع «ازدواج»
پستها
